Çoğul Yanar
Rüzgar;
camdan yüzünü yalayan, saçlarını dağıtan,
ömrün kör kavşağını göremeyen rüzgar,
kör olmuş bakışlarının boşluğunda; esme..!
Yollar;
götürmesen canı, bozsaydın tekerin hesabını;
patikalar; saklı umudu ezilip çiğnenmiş çiçeğin
elleri bembeyaz, değmedi daha aşka; kesme..!
Ay ağlar;
yitirmiş yüzünü, dere boyunca ıslık çalar.
Çakmak: beden çırağ; dağları yutar is kokusu;
gider uzaklara, saçlarında hiç dinmeyen rüzgar;
Çoğul yanar,
gözyaşı ülkesi dağ taş, caddeler sokaklar,
evlerin yalnız köşeleri ağlar; kalbin avuntusu
bileklerimiz kan, dinmiyor acılar; ey rüzgar; esme..!
Şerif Erginbay